Στο σχολείο μας για το σχολικό έτος 2014-2015 πραγματοποιήθηκε πολιτιστικό πρόγραμμα με τίτλο: "Το ΓΕΛ Βραχναιίκων ερμηνεύει Πατρινά τον Ιταλό Δον Καμίλο, ζωντανεύοντας τη σάτιρα πολιτικού φανατισμού».  Υπεύθυνες προγράμματος ήταν οι καθηγήτριες Χαριτάτου Ιωάννα (κοινωνιολόγος) και η Βάσιου Μαρία (φιλόλογος). Στο πρόγραμμα συμμετείχαν 26 μαθητές και από τις τρεις τάξεις του Λυκείου μας.

Σκοπός του προγράμματος ήταν:

• Μελέτη του βιβλίου με τίτλο «Ο μικρός κόσμοςτου Δον Καμίλο», του Ιταλού συγγραφέα Τζοβαννίνο Γκουαρέσκι σε μετάφραση του Νίκου Τσάκα.
• Ανάγνωση της μεταφοράς του θεατρικό έργου του παραπάνω βιβλίου από  τον Σωτήρη Πατατζή.
• Διανομή ρόλων
• Ανάπτυξη παραστατικών δεξιοτήτων των μαθητών
• Ετοιμασία θεατρικής παράστασης
• Σκηνικά, μουσική, φώτα, ενδυματολογία, μακιγιάζ κ.λπ.

Το θεατρικό έργο παρουσιάστηκε στις 26 Ιουνίου 2015 στον αύλειο χώρο του αρχαιολογικού μουσείου Πατρών στα πλαίσια του 1ου μαθητικού πολιτιστικού φεστιβάλ. Επίσης παρουσιάστηκε και στις 29 Ιουνίου 2015 στο αίθριο του σιδηροδρομικού σταθμού Βραχναιίκων.
Η επιτυχία του έργου πέρασε κάθε προσδοκία!!!! Παρακάτω μπορείτε να δείτε στιγμιότυπα από το έργο.

Φωτογραφίες (κάντε κλικ για μεγένθυση)

Λίγα λόγια για το έργο

Το βιβλίο “Ο μικρός κόσμος του ΔΟΝ ΚΑΜΙΛΟ” του Giovani Guareschi που το έγραψε στις αρχές της δεκαετίας του 1950, είχε μεγάλη εκδοτική επιτυχία, ενώ έγινε και κινηματογραφική ταινία. Αυτό το βιβλίο υπήρξε η αφορμή για να εμπνευσθεί ο γνωστός μας μεταπολεμικός συγγραφέας Σωτήρης Πατατζής, το θεατρικό του έργο “ΔΟΝ ΚΑΜΙΛΟ”, έργο γραμμένο το 1958 ειδικά για τον μεγάλο μας κωμικό Μίμη Φωτόπουλο.

Το στοιχείο που αποτελεί το ενδιαφέρον στο ΔΟΝ ΚΑΜΙΛΛΟ παρά του ότι συμπληρώθηκαν 50 χρόνια από τότε που γράφτηκε, είναι ο πάντα επίκαιρος φανατισμός, που έχει σχέση με την πολιτική και τα κόμματα, και ιδιαίτερα κατά τις περιόδους των εκλογών σε κάθε χώρα.

Όταν λοιπόν ο Guareschi αναφέρεται στους συμπατριώτες του και κατά συνέπεια ο Πατατζής στο έργο μας, ποιος θα είχε αντίρρηση να ισχυριστεί ότι και εμείς σαν Έλληνες δεν τους μοιάσαμε. Αυτός ο παραλληλισμός βέβαια έχει την ανάλογη ομοιότητα μέχρι και την δεκαετία του 1980, καθώς επίσης και άλλα στοιχεία του θεατρικού έργου, όπως π.χ. σχέσεις κράτους-εκκλησίας, παρουσιάζουν ανάλογη ομοιότητα με την σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα μέχρι και τις μέρες μας. Τον φανατισμό λοιπόν εκείνης της εποχής σατιρίζει το έργο, φέρνοντάς τον σε αντιπαράθεση με πραγματικές αξίες του ανθρώπινου χαρακτήρα, όπως η βαθιά φιλία και η αληθινή αγάπη.

Πέρα από το πολιτικό πρόβλημα που όπως είναι φυσικό δεν θίγεται ούτε στο βιβλίο του Guareschi αλλά ούτε και στο έργο του Σωτήρη Πατατζή, ο συγγραφέας σατιρίζοντας τον κομματικό φανατισμό, ήθελε ίσως να υπενθυμίσει στους Ιταλούς ότι πολύ γρήγορα ξέχασαν τον Μουσολίνι και την περίοδο του φασισμού στην χώρα τους, ώστε ΚΑΘΟΔΗΓΟΥΜΕΝΟΙ ΜΟΝΑΧΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟ ΤΟΥΣ, ΝΑ ΜΗ ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΙ ΤΟΥΣ ΕΝΩΝΕΙ, ΠΑΡΑ ΜΟΝΑΧΑ ΤΙ ΤΟΥΣ ΧΩΡΙΖΕΙ.

Αξίζει εδώ να σημειώσουμε μία φράση από την κριτική του Αγγελου Τερζάκη, όταν πρωτοπαίχτηκε ο ΔΟΝ ΚΑΜΙΛΟ: «ΧΑΙΡΕΤΙΖΩ ΤΟΝ ΑΦΑΝΑΤΙΣΤΟ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΔΟΝ ΚΑΜΙΛΟ». Αυτή μάλλον είναι και η ουσία του έργου.

Η υπόθεση του έργου

Πρόκειται για μία απολαυστική κωμωδία με ξέφρενους ρυθμούς, γρήγορες εναλλαγές,απρόβλεπτες διασκεδαστικές ανατροπές και κωμικές καταστάσεις.

Η δράση του έργου τοποθετείται στην βόρεια Ιταλία, στην κοιλάδα του Πάδου, λίγα μόλις χρόνια μετά την ήττα του ιταλικού φασισμού στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Είναι η εποχή που δύο μεγάλα κόμματα συγκρούονται στην γειτονική μας χώρα. Είναι το Χριστιανοδημοκρατικό με ηγέτη τον De Gasperi και το κομμουνιστικό με ηγέτη τον Palmiro Toliati και είναι μια σάτιρα του πολιτικού φαρισαϊσμού.

Έργο διαχρονικό καθώς ο ρόλος (οι παρεμβάσεις) του κλήρου, στις πολιτικές εξελίξεις (ακόμη και με κατασκευή θαυμάτων, όπως στο έργο)  είναι ένα ερώτημα που πάντα απασχολούσε και θα απασχολεί την κοινωνία.

Ο «Δον Καμίλο» είναι ένας καθολικός κληρικός που συχνά μιλάει με την φωνή της συνειδήσεώς του, κατά δε την άποψη του έργου με τον Κύριο Ιησού Χριστό. ‘Ένας άνθρωπος συντηρητικών απόψεων και ταυτόχρονα ένα πρόσωπο μεγάλης ηθικής εμβέλειας που γίνεται, άθελά του, μέρος ενός παιχνιδιού εξουσίας με απρόβλεπτες συνέπειες.

Η κατάσταση γίνεται περισσότερο εκρηκτική με την άφιξη του Καρδινάλιου αλλά ταυτόχρονα και της φανατικής κομμουνίστριας Ασπασίας, αδελφής του Δον Καμίλο.

Παράλληλα ο Πεπόνε εξυφαίνει πίσω από την πλάτη του Δον Καμίλο, τον ιστό ενός ερωτικού σκανδάλου, όπου θα πιαστεί από ματαιοδοξία, ανταποκρινόμενος στον έρωτα μιας νεαρής χήρας.

Ο Σωτήρης Πατατζής βάζει στο στόχαστρο τον φανατισμό που φέρνουν οι εκλογές με στόχο φυσικά την εξουσία και ότι αυτή (η εξουσία) εξασφαλίζει στους διαχειριστές της.

Ο Καθολικός κληρικός δέχεται την χαριστική βολή, πληροφορούμενος ότι η ανιψιά του Τζούλια, αναθρεμμένη από τον ίδιο, είναι έγκυος από τον Μάριο, γιο του Πεπόνε.

Παρακολουθήστε το έργο: